Marsylia

Pastelowe kamienice, tysiące schodów, klimatyczne uliczki, powalające punkty widokowe, zapierający dech kolor mieniącej się w słońcu wody Morza Śródziemnego, dryfujące jachty i statki… Taka jest Marsylia, ale nie zapowiadało się dobrze…

Krótki wypad wielkanocny. Bilet na trasie Rzym-Marsylia –  39 EUR / w dwie strony / za dwie osoby. To miały być cudowne 4 dni na Lazurowym Wybrzeżu. Z ekscytacją zaczęłam czytać artykuły i komentarze na ten temat i… czar prysł. “Brud, syf, mnóstwo Arabów”, “Islamskie patrole, strefy zakazane dla białych, wszechobecne gangi”, “Niebezpiecznie, strach wyjść na ulicę”; “Ludzie niemili, nikt nie mówi po angielsku, więc bez znajomości francuskiego lepiej tam nie jechać”; “Kradną strasznie, trzeba się cały czas pilnować”, “Generalnie –  nie warto”…

Marsylia przywitała nas słońcem i.. wiatrem (prawdopodobnie to był ten porywisty, o którym często wpominają pogodynki). Pierwsze zderzenie z francuską rzeczywistością – bilet na stacji trzeba kupić w automacie, bo Wielkanoc, wszystko pozamykane, a maszyna akceptuje tylko karty kredytowe. Jedna osoba na stacji – pytamy czy jest opcja kupienia biletu jednak za gotówkę… Chłopak odpowiedział niezłym angielskim, że nie, ale on może zapłacić swoją kartą, a my gotówkę mu oddamy.

Z ważnymi biletami w 10 minut dotarliśmy kolejką do centrum miasta. Na La Canabiere, głównej ulicy wiodącej do Starego Portu, otoczonej kamienicami z charakterystycznymi balkonami, które od razu skradły moje serce – tłok. Mnóstwo turystów przeplatających się z imigrantami z krajów arabskich. Po drodze fantastyczne croissanty z kawą na śniadanie!

Pierwszy punkt zwiedzania to znajdująca się na 162-metrowym wzgórzu Bazylika Notre-Damme-de-la-Garde, najważniejszy i najbardziej znany obiekt sakralny z XIX w., który ponoć widać z każdego miejsca w całym mieście. Już wdrapując się pod górę, później po schodach, zaciekawiły mnie różnokolorowe drzwi, okiennice, a nawet całe ściany mijanych kamienic, których – jak się okazało -w Marsylii mnóstwo. Sama bazylika nie zachwyciła tak, jak widok na Stary Port, centrum miasta i morze… Takich widoków jest w Marsylii wiele, a co jeden to piękniejszy!

Stary Port (Vieux Port, wiekowy, liczy sobie 2600 lat!), pełen kołyszących się jachtów, strzeżony z dwóch stron przez forty – św. Jana i św. Mikołaja, jest centralnym punktem miasta. Wokół niego znajdują się najciekawsze zabytki – zaczynamy od Fortu św. Jana, z którego roztacza się z jednej strony widok na Morze Środziemne, z drugiej na Vieux Port, z trzeciej oczywiście na La Garde, a gdzieś pomiędzy na fantastyczną Katedrę La Major. Idziemy w jej kierunku, z bliska robi jeszcze większe wrażenie i mimo że jest zamknięta, zapamiętam ją jako jedną z ciekawszych budowli marsyliańskich. Stąd już niedaleko do La Panier.. Na to miejsce czekałam z największą niecierpliwością…

Le Panier – dzielnica artystów. To tam królują kamienice w najróżniejszych odcieniach pasteli. Wąskie uliczki, restauracje na małych placach, sklepy z wszelkiego rodzaju dziełami sztuki – warto się tam zgubić i zapomnieć o zgiełku miasta – mimo spacerujących turystów to wyjątkowo klimatyczne i relaksujące miejsce. Z górki i pod górkę – gubimy się dosłownie, to jakaś ósma godzina zwiedzania, wyłącznie pieszo, więc czas znaleźć drogę do dworca kolejowego (tam pokonać kolejne schody), jeszcze rzut okiem na widok z góry – i tu Bazylika Notre Damme w całej okazałości cieszy oko w zachodzącym słońcu… Odpoczynek to idealne rozwiązanie przed kolejnym intensywnym dniem na południu Francji…

Punktem obowiązkowym w Marsylii jest zdecydowanie Pałac Longchamp. Z dworca spacer zajmuje kilkanaście minut, tam chwila wytchnienia i wracamy do Vieux Port. Została nam druga strona “U”, w kształcie którego jest zbudowany Stary Port. Mijamy fort św. Mikołaja i znów trochę pod górkę wdrapujemy się do posiadłości z czasów Napoleona III – Pałacu i ogródów La Pharo. Widzieliśmy go dzień wcześniej z fortu św. Jana, jednak nic nie wskazywało na to, że widok jaki się z niego rozpościera będzie aż tak powalający… Siadamy więc na ławeczce i cieszymy oczy przez dobrą chwilę…

Wybieramy się jeszcze do pobliskiego Cassis, nadmorskiego kurortu, uważanego za jeden z piekniejszych na Lazurowym Wybrzeżu… Miasteczko mnie nie powala (no może cenami i straszliwym tłumem turystów), za to Les Calanques, śródziemnomorskie fiordy widziane z góry muszą zapierać dech w piersiach.. Udaje nam się je zobaczyć jedynie podczas rejsu łódką turystyczną, tam wieje tak, że kompletnie nie czuję spalenizny własnego nosa i czoła, nic jednak straconego – zostaną utrwalone na wszystkich zdjęciach z podóży na południe Francji.

Czas udać się dalej… Ale 2 dni w Marsylii to wystarczająco dużo czasu, by obalić wszelkie mity na temat tego miasta. Przy tej liczbie turystów jest czysto i bezpiecznie (choć zapewne są rejony mniej zadbane i bardziej niebezpieczne, ale ktoś, kto uważa, że jest tam syf to zapewne nie był np. w Neapolu). Uśmiechnięci, przyjaźni Francuzi, mówiący po angielsku, zawsze gotowi pomóc. Wspaniałe zabytki i zapierające dech w piersiach widoki roztaczające się z wielu punktów widokowych. Jedno z tych wyjątkowo pozytywnie zaskakujących miejsc, z którego przywozi się piękne zdjęcia i cudowne wspomnienia…

Magda Fou