Samotność

Mówi się (i widać to na grupach ekspackich), że emigracja pomaga poznać siebie. Ale co to właściwie znaczy?

Sam fakt emigracji już oznacza większą odwagę do poszukiwania swojego miejsca, ale… czy też poszukiwania siebie? Dlaczego właściwie tak się dzieje?

Zdaje się, że w poszukiwaniach pomaga… samotność. Ale nie ta oczywista, geograficzna samotność, gdzie bliscy są daleko, a lokalni (jeszcze?) nie są bliscy. Nie ta społeczn(ościow)a, gdy znajomości stają się głównie internetowe, a zatem płytsze. I też nie ta wieczorna, gdy nikt nie przytula na dobranoc. Oczywiście one też mają znaczenie. Ale najgorsza jest ta samotność, gdy stoisz sama (przy oknie, nad morzem, na werandzie – obojętnie) i zapomniałaś, jak się rozmawia z samą sobą. Te momenty właśnie prędzej czy później zmuszają do rozpoczęcia poszukiwań. Bo o ile “w domu” miało się swoje rytuały i można było żyć na autopilocie, bez większych rozmyślań “życiowych”, o tyle tam daleko to już nie jest możliwe i siłą rzeczy zaczynamy się zastanawiać.

Kim naprawdę jestem, za czym tak naprawdę gonię albo przed czym uciekam, gdzie właściwie jest moje miejsce, co ja tak naprawdę lubię robić? I może z nadmiaru czasu, może z kreatywnej potrzeby, a może zwyczajnie, bo już nadszedł czas, zaczynamy szukać i próbować. I nie uwierzycie, ile dziewczyn – niesamowicie często dzięki emigracji – znalazło swoje szczęście. Jedna nauczyła się siebie akceptować, druga zaczęła eksplorować miejsca na motocyklu, trzecia zrozumiała, że radość sprawia jej bliski kontakt z naturą, a kolejna odkryła, że jej szczęście jest gdziekolwiek, byle z nim. Mnóstwo historii, a spaja je to, że poszukiwanie miejsca pomogło znaleźć siebie (jakkolwiek patetycznie to brzmi).

No więc, kiedy wyruszasz na poszukiwania?

Ania Sowińska / Anna loves travels