Jednym z największych wyzwań, przed którym stoją obecnie ludzie, a zwłaszcza emigranci i emigrantki, jest poczucie osamotnienia i brak wsparcia bliskich.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) powołała nową komisję, angażując wiodących ekspertów z wielu dziedzin, której celem jest rozpoczęcie pracy nad samotnością jako istotnym zagrożeniem zdrowotnym w wielu krajach. W komunikacie prasowym z 15 listopada 2023 dr Tedros Adhanom Ghebreyesus, dyrektor WHO, wyjaśnił konsekwencje izolacji społecznej i samotności:
“Osoby pozbawione wystarczająco silnych więzi społecznych są bardziej narażone na udar, lęki, demencję, depresję, samobójstwo i inne schorzenia”
Dzięki tej nowej inicjatywie WHO ma nadzieję na lepsze zrozumienie wpływu relacji społecznych na zdrowie i zidentyfikowanie sposobów na wzmocnienie tych związków we wszystkich grupach wiekowych. W Vancouver, gdzie mieszkam, na portalach społecznościowych raz po raz pojawiają się artykuły i posty mówiące o pladze samotności i trudnościach w nawiązywaniu kontaktów. Vancouver słynie z tego, że jest pięknym i drogim miastem, ale nawiązywanie tutaj prawdziwych przyjaźni porównywane jest ze zdobyciem świętego Graala.
Oto kilka najczęściej wymienianych powodów takiej sytuacji.
Kryzys mieszkaniowy i problemy ekonomiczne
Wysokie koszty życia, zwłaszcza te związane z cenami nieruchomości, mogą prowadzić do konieczności mieszkania w mniejszych przestrzeniach, co utrudnia spotkania towarzyskie i budowanie relacji. Niebagatelną rolę odgrywają wzrost kosztów życia, niższe zarobki lub niestabilność finansowa. Nie mając wystarczających środków do życia, ludzie ograniczają chęć do uczestniczenia w życiu społecznym i kulturalnym, co z kolei prowadzi do izolacji. Wysokie tempo życia, długie godziny pracy, długie dojazdy do miejsca pracy oraz obowiązki rodzinne mogą sprawić, że ludzie mają też ograniczony czas na aktywności i nawiązywanie nowych znajomości.
Zróżnicowanie kulturowe
W miastach, gdzie społeczność skupia się wokół konkretnych grup kulturowych, osoby spoza głównego nurtu mogą odczuwać trudności w integrowaniu się i nawiązywaniu relacji. Toronto jest prawdziwym tyglem kulturowym, łatwo zauważyć tam imigrację włoską, portugalską, afrykańską, wschodnioeuropejską, grecką oraz z różnych zakątków Azji, podczas gdy Vancouver wydaje się mieć bardzo dużą populację chińską i indyjską, lecz tylko niewielką liczbę osób z innych rejonów. Grupy mniejszościowe tworzą często zamknięte kręgi i trudno o integrację i tworzenie przyjaźni, jeśli nie dostanie się odpowiedniej pomocy i wsparcia z wewnątrz.
Wpływ mediów społecznościowych
Intensywne korzystanie z mediów społecznościowych może też prowadzić do izolacji i pogłębiającego się poczucia samotności. W wielu stylowych kafejkach i kawiarniach w Vancouver można zaobserwować siedzących przy stolikach ludzi wpatrzonych w telefony i laptopy, totalnie zatopionych w odmętach sieci. Z ludźmi, a jednak obok.
Rozwój technologii przyczynił się do spłycenia relacji międzyludzkich. Fałszywie wykreowany obraz życia w mediach społecznościowych sprawił, że ludzie czują się niewystarczająco dobrzy i tracą własną prawdziwą tożsamość.
Wyzwania pracy zdalnej
Praca z domu, mimo wielu zalet, również ogranicza możliwości komunikacji i współpracy. Podczas pracy zdalnej najczęściej komunikujemy się za pomocą wiadomości tekstowych lub wideokonferencji (zooma, teams) i tracimy wiele subtelności związanych z wyrażaniem się poprzez mowę niewerbalną.
Nie należy również bagatelizować społecznego wymiaru pracy zdalnej. W tradycyjnym biurze nieformalne rozmowy przy kawie, podczas lunchu czy na korytarzu pojawiają się spontanicznie, przyczyniając się do poznania współpracowników i budowania głębszych relacji nie tylko na poziomie biznesowym.
Problemy zdrowotne i psychiczne
Samotność może też wynikać z problemów zdrowotnych, zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Osoby cierpiące na ograniczenia fizyczne i psychiczne nie czują motywacji i potrzeby kontaktu z ludźmi i zamykają się w swoim świecie.
Aby poradzić sobie z samotnością, niezmiernie ważne jest podjęcie wysiłków mających na celu zbliżenie się do innych ludzi takich jak dołączenie do klubów zainteresowań, wydarzeń kulturalnych. Istotne jest też otwarcie się na nowe doświadczenia, inicjowanie rozmów i aktywne budowanie relacji z innymi ludźmi. Pomoc psychologiczna, udział w grupach wsparcia oraz świadomość, że mamy wpływ na swoje działania, są kluczowe dla poprawy tego złożonego problemu społecznego.
Link do artykułu na WHO jest tutaj
