Jakiś czas temu podczas mojego pobytu w Polsce doznałam silnego bólu zęba i musiałam udać się do dentysty. W pięknym prywatnym gabinecie przyjął mnie młody i uśmiechnięty doktor, uścisnął moją dłoń na powitanie, tak jak to robią lekarze we Francji.
Siedząc w fotelu z rozdziawioną gębą, dodatkowo opadła mi szczęka, bo doktor po krótkim wywiadzie, podczas którego odkrył, że jestem z Francji, zapytał mnie bezpośrednio o dwie rzeczy, a mianowicie czy nie boję się we Francji chodzić po ulicach ze względu na imigrantów oraz jak się żyje w tak zdemoralizowanym kraju, który lubuje się w prześladowaniu chrześcijan oraz w promowaniu ideologii LGBT. Doktor oczywiście we Francji nigdy nie był, zapewne jeszcze odpracowuje kredyt za tak pięknie urządzone wnętrza, a wiedzę o świecie czerpie z wielkiego telewizora powieszonego tuż nad moją rozdziawioną gębą. Tak sobie wtedy pomyślałam. Niestety porozmawiać o Francji nie mogłam, bo jedyne na co było mnie stać z rozciętym dziąsłem, to na przytłumione dźwięki a i e. Pomyślałam też wtedy, że takich ludzi jak doktor jest w Polsce mnóstwo i że obraz kraju, w którym żyję i w jaki wierzą, nijak ma się do rzeczywistości. A ta jest całkiem nudna i zwyczajna.
Wydarzenia w Białymstoku podczas parady równości w 2020 roku dobitnie pokazały, że ludzie boją się Francji. Na jednym z transparentów kontrmanifestantów obok hasła sprzeciwu wobec seksualizacji dzieci, pojawiło się hasło Nie dla drugiej Francji w Polsce.
Prywatnie w zaciszu mojego francuskiego mieszkania oglądając tę fotorelację, pomyślałam sobie, że ja bym właśnie chciała, żeby Polska pod niektórymi względami trochę bardziej przypominała Francję. No właśnie, jak sytuacja osób LGBTQ, edukacja seksualna, dostęp do aborcji i antykoncepcji wyglądają we Francji?
LGBTQ
Osoby LGBTQ dysponują we Francji w porównaniu do Polski sporymi prawami. Zawieranie małżeństw przez pary homoseksualne możliwe jest od 2013 roku, mogą zawierać związki na trzech poziomach tak jak pary heteroseksualne. Pierwszy poziom to wspólna deklaracja konkubinatu, drugi to związek partnerski zawierany notarialnie lub w urzędzie stanu cywilnego, trzeci to wspomniane małżeństwo, które daje również prawo do adopcji dzieci. Od 2021 roku metoda in-vitro dostępna jest dla wszystkich kobiet niezależnie od ich stanu cywilnego. Prawo chroni ludzi przed wszelkimi aktami dyskryminacji, pomimo tego co roku odnotowuje się około 300 aktów agresji wobec osób LGBTQ. W zeszłym roku rząd powołał specjalną brygadę antydyskryminacyjną na Facebooku, której celem jest walka z dyskryminacją na portalu społecznościowym jak i wsparcie osób jej doświadczających.
Najciekawszy jest rozwój poparcia Francuzów dla małżeństw jednopłciowych oraz adopcji dzieci przez te pary. Według oficjalnych sondaży poparcie dla ślubów zwiększyło się z 40% w 2000 roku przed legalizacją do prawie 70% obecnie. W przypadku adopcji dzieci poparcie zwiększyło się z 20 do 57%.
Edukacja seksualna
Edukacja seksualna istnieje we francuskich szkołach od 2001 roku, a jej program obejmuje szkoły podstawowe, gimnazja i szkoły średnie. Rzetelne informacje na temat nauczanych materiałów można znaleźć na stronach Ministerstwa Edukacji.
Pełna nazwa przedmiotu brzmi: Wychowanie do seksualności i życia uczuciowego. Program nie ma na celu zastąpienia rodzica jako najważniejszego w procesie przekazywania wiedzy o seksualności, natomiast skupia się na przekazaniu wiedzy naukowej z dziedziny seksualności oraz na rozwijaniu świadomości i szacunku.
Przedmiot ten ma na celu skupienie się nie tylko na naukowych aspektach seksualności, ale również na zdrowotnych, prawnych, kulturowych, etycznych czy uczuciowych. Jego celem jest również wyćwiczenie postaw asertywnych, odpowiedzialnych, które mają na celu ochronę siebie i innych przed niebezpieczeństwami.
Edukacja seksualna to również informowanie o ryzyku zakażenia wirusem HIV, o przeciwdziałaniu niechcianej ciąży, o infekcjach przenoszonych drogą płciową, o przemocy seksualnej, homofobii oraz działanie na rzecz równości między kobietami i mężczyznami. Takie informacje o tym przedmiocie zawarte są na stronie francuskiego ministerstwa edukacji:
“Edukacja seksualna nie jest nową dyscypliną: jest częścią wszystkich przedmiotów, zwłaszcza nauk o życiu i Ziemi, edukacji moralnej i obywatelskiej, geografii, historii, języka francuskiego i jest obecna w kontekście życia szkolnego. Jej celem jest praca oparta na zaufaniu praca z uczniami, dostosowanie programu do ich poziomu oraz skupienie się na rozwijaniu u uczniów poczucia własnej wartości i umiejętności dokonywania osobistych wyborów. Edukacja seksualna przybiera formę zaproszenia do dialogu w ogólnej pozytywnej i życzliwej atmosferze.”
W zależności od wieku uczniów edukacja seksualna jest dostosowywana do ich poziomu. W szkole podstawowej i w gimnazjum jest częścią przedmiotów takich jak geografia, środowisko, biologia oraz zajęć specjalnych np. poświęconych dniu walki z AIDS, których prowadzenie spoczywa na wychowawcy. W liceum i gimnazjum przewidywane są dodatkowo minimum trzy bloki zajęć rocznie poświęcone tylko i wyłącznie edukacji seksualnej, które mogą być prowadzone np. przez pielęgniarki lub stowarzyszenia, które uzyskały specjalną zgodę ministerstwa edukacji.
Zajęcia poświęcone chorobom przenoszonym drogą płciową mogą odbyć się na przykład podczas lekcji biologii lub podczas dodatkowych godzin edukacji seksualnej. W każdym liceum powinien znajdować się dystrybutor prezerwatyw.
Wychowanie do seksualności i życia uczuciowego w liceum obejmuje informacje o metodach antykoncepcji, o numerach zaufania, stowarzyszeniach i osobach, do których można zwrócić się po pomoc lub dzięki którym można uzyskać potrzebne informacje. Ponadto udzielana jest informacja, że antykoncepcję awaryjną, tak zwaną pigułkę po, można otrzymać anonimowo w szkole, bez powiadamiania rodziców. W takim przypadku opieka nad uczniem spoczywa na wychowawcy lub pielęgniarce szkolnej.
Co roku w wakacje przed rozpoczęciem roku szkolnego w internecie pojawiają się fałszywe informacje poświęcone edukacji seksualnej w szkołach podstawowych. Z tego powodu ministerstwo przygotowało specjalną stronę z rzetelnymi informacjami, a w telewizji publicznej emituje się film dokumentalny wyjaśniający, na czym polegają zajęcia na tym etapie szkolnictwa. Film ten jest dostępny pod tym linkiem.
Aborcja
Wszystkich informacje oraz opis procedur dotyczących aborcji znajdują się na internetowych stronach rządowych. Ma to na celu głównie walkę z fake newsami oraz atakami organizacji pro life na osoby poszukujące informacji o tym, jak legalnie przerwać ciążę.
We Francji aborcja na życzenie jest legalna do 14 tygodnia ciąży (do około 10 tygodnia proponowana jest aborcja farmakologiczna, po tym okresie ciążę można przerwać jedynie z powodu istnienia dużego prawdopodobieństwa, że płód ma poważne wady lub gdy dziecko po narodzeniu będzie dotknięte przewlekłą chorobą lub upośledzeniem). Innym powodem jest zagrożenie życia lub zdrowia matki. W obydwu przypadkach aborcję można przeprowadzić do końca trwania ciąży, większość aborcji z tych powodów jest jednak dokonywana między 20 a 25 tygodniem lub najpóźniej w szóstym miesiącu ciąży. We Francji od 2015 roku nie istnieje czas na tak zwane zastanowienie, a koszt aborcji pokrywany jest w całości przez podstawowe ubezpieczenie zdrowotne. Pomimo tak liberalnego prawa Francuzki podróżują za granicę, by przerwać ciążę po 14 tygodniu. Chodzi głównie o osoby, które przekroczyły datę uprawniająca do legalnej aborcji, czyli te 14 tygodni i nie mają dowodów (na przykład na gwałt) albo powodów ustalonych przez francuskie prawo, by przeprowadzić legalną aborcję po upływie tego terminu. Ciekawym jest fakt, że od momentu wprowadzenia w 2001 roku edukacji seksualnej zmalał procent młodych kobiet dokonujących aborcji. Tym samym potwierdza to związek między dostępem do informacji na temat antykoncepcji, a liczbą aborcji.
We Francji instnieje możliwość przerwania ciąży anonimowo przez kobiety niepełnoletnie. Wtedy wystarczy, że kobieta uzyska zgodę wybranej przez siebie osoby pełnoletniej, np. krewnego, psychologa, lekarza lub dowolnej przez siebie wybranej osoby. W przypadku niepełnoletnich obowiązkowa jest konsultacja psychologiczna oraz dwie wizyty kontrolne mające na celu potwierdzenie świadomości podjętej decyzji.
Antykoncepcja
W 1967 roku Francja zalegalizowała antykoncepcję. Prawie 91% francuskich kobiet w wieku 15-54 lat deklaruje zabezpieczanie się podczas stosunków. Najpopularniejszą metodą jest pigułka antykoncepcyjna, na drugim miejscu plasuje się spirala, później prezerwatywa, a następnie inne metody.
Aby ułatwić dostęp do informacji, Ministerstwo zdrowia po raz kolejny stanęło na wysokości zadania i stworzyło specjalną stronę internetową – poradnik, który pozwala wybrać odpowiednią metodę antykoncepcji dla danej osoby.
Strona ta grupuje wszystkie informacje oraz odpowiada na większość pytań. Dodatkowo we Francji ginekolog przy każdej wizycie ma obowiązek zapytać o wybór metody zabezpieczania i poinformować pacjentki o dostępnych metodach. Bardzo popularne są różne broszurki, darmowe prezerwatywy czy specjalne katalogi rozdawane za darmo pacjentkom przez ginekologów czy farmaceutów.
Tabletka antykoncepcji awaryjnej
Dostępna jest bez recepty w aptekach, w centrach planowania rodziny lub u pielęgniarki szkolnej. Jest bezpłatna dla nieletnich. Dla pełnoletnich jej koszt waha się od 5 do 10 €. Jest refundowana w 65% przez ubezpieczenie zdrowotne, jeśli została przepisana przez lekarza lub położną. Za każdym razem do tabletki dołączona jest broszura informacyjna o metodach antykoncepcji, skutkach ubocznych, która zawiera także numery telefonów i informacje o aborcji. Często w komplecie znajdują się również prezerwatywy. Ma to na celu informowanie kobiet o tym, że tabletka po jest antykoncepcją awaryjną i że w celu stałego zabezpieczania należy zwrócić się do ginekologa.
Paula Sauer, Francja
Informacje pochodzą z poniższych stron:
- https://fr.wikipedia.org/wiki/Interruption_volontaire_de_grossesse_en_France
https://solidarites-sante.gouv.fr/prevention-en-sante/preserver-sa-sante/sante-sexuelle-et-reproductive/ - https://ivg.gouv.fr/
- .https://fr.wikipedia.org/wiki/Droits_LGBT_en_France
- https://federation-lgbt.org/
- https://www.ouest-france.fr/education/seances-d-education-sexuelle-en-primaire-attention-aux-fausses-informations-5940932
- https://www.education.gouv.fr/cid115029/education-a-la-sexualite.html&xtmc=lycee&xtnp=2&xtcr=23
- https://www.lecrips-idf.net/professionnels/dossier-thematique/dossier-contraception/contraception-donnes-chiffrees.htm
- https://www.santepubliquefrance.fr/les-actualites/2017/les-francaises-et-la-contraception-premieres-donnees-du-barometre-sante-2016
- http://www.doctissimo.fr/html/sante/mag_2000/mag0707/sa_1919_pilu_lendemain.htm
Szkoda, że poza tym wszystkim Francja otwarcie promuje islamofobię, zabrania kobietą nosić hijaby i inne elementy stroju tożsame z ich kulturą i religią. Teraz chcą się wziąć za turbany bo to też im przeszkadza. Laicyzacja państwa jest dobra ale tylko do momentu gdy daje każdemu wolność. Teraz powoli wkraczają w fazę zakazów i ograniczeń a to już dobre nie jest. My niestety myślimy o wyprowadzce z Francji bo coraz częściej daje nam się odczuć że jesteśmy niemile widziani. Nie każdy muzułmanin robi burdy podczas protestów, większość z nas zostaje wtedy w domu. Ale i tak to my jesteśmy obwiniani i… Czytaj więcej »