A ja się nie boję, proszę pani
Czy wolno mi się nie bać? Czy wolno mi lubić przestronny świat ze wszystkimi jego barwami, a jest ich więcej – tych barw – niż w marokańskim sklepiku na rogu dwóch zatłoczonych ulic?…
Ludzie, których spotykamy na naszej drodze
Wsiadłam do autobusu firmy Omnia i ulokowałam się wygodnie przy oknie. Nerwowo patrzyłam na wchodzących do pojazdu pasażerów…
Supermani
Lubię sobie pomarzyć. Najlepiej marzy mi się po cichu i w łóżku, przed zaśnięciem. Ponieważ na co dzień jestem realistką,…
Sen, który odmienił twoje życie
– Musi być ci bardzo ciężko – stwierdził, obejmując mnie ramieniem. Siedzieliśmy na kanapie, obserwując w pełni zaangażowanego „zabawą w…
Zero miłości do ojczyzny
Jestem tak bardzo polska jak nigdy i tak bardzo niepolska, jak świat jest światem. Te dwa sprzeczne plus i minus równoważą się. Do zera. Ale nie jest to zero zwykłe. Napowietrzone, blade i owalne jak inne jemu podobne. To zero mieni się miłością kruchą, jak kruche są te resztki okruszków przypominających o babcinej kuchni z linoleum w biało-szarą krateczkę…
Sentymentalnie
Łzy jak grochy spływały mi po policzku. Nikt mnie nie skrzywdził ani nie patrzyłam na krzywdę innego człowieka. Płakałam ze…
Cztery Polki
Cztery kobiety, cztery życia, cztery kontynenty. Dzielą je tysiące kilometrów. Łączy jedno — emigracja. To ona wyznacza ścieżki ich życia.…
Słodko-kwaśna emigracja
Rozlałam w kuchni sok z buraków. Zawadziłam ręką i spadł na kosz, rozpryskując się przy tym po całym pomieszczeniu, czerwonymi…
Emigracyjna samotność
Zanim wyjedziesz, spotkasz się z nimi jeszcze na pożegnalnej kolacji. Wyjeżdżasz przecież aż na trzy miesiące! skomentować, polubić, wysłać wiadomość głosową.
Odwiedź emigranta
Dlaczego powinieneś odwiedzić swojego znajomego emigranta? Słyszałam to wiele razy, gdy wyjeżdżałam do Turcji, słyszałam ponownie teraz, jak miałam wyjechać…
Od pustyni do zielonej krainy
Mieszkamy poza Polską już prawie osiem lat. Wyjechaliśmy, gdyż chcieliśmy żyć ,„normalnie”, a w kraju nie było to możliwe w…
(Nie)japońska Pani Domu
(Nie)japońska Pani Domu, czyli ja. Lat 32. Z dorobku życiowego mogę pochwalić się zaradnym (w końcu to Japończyk) mężem i…