Właśnie otrzymałam wiadomość od męża na WhatsAppie; melduje, że dojechał bezpiecznie do Coventry. Moje pierwsze angielskie miasto, w którym szlochałam na tyłach polskiego sklepu, bo odkryłam, że nic nie wiem, nikogo nie znam i tak w sumie to jednak chcę do mamusi – odpisałam w ramach żartu, a jednak bardzo na serio. Nagle powrócił do…
Czy zgadzasz się z opinią, że na emigracji trudniej zawalczyć o pracę marzeń? Z tym, że musisz ciężej pracować, żeby udowodnić, że nie jesteś gorsza niż inni i że awans ci się należy bardziej niż lokalnej koleżance. Dużo się mówi teraz w Kanadzie o różnorodności i uwzględnieniu odmienności i inności. Zwraca się uwagę na to,…
Wyprzedaje wszystko, co uznaje za niepotrzebne. Pakuje kartony z tym, co chce ze sobą zabrać, stwierdzając z przerażeniem, że nadal jest to cała masa rzeczy, której cena wysyłki znacznie przewyższa jej wartość. Przynajmniej tę materialną. Za kilka dni wyjeżdża na drugi koniec świata. W głowie kłębi jej się milion pytań: jak sobie poradzi w nowym…
Jako młoda dziewczyna i córka marynarza nasłuchałam się opowieści taty o dalekim kraju za oceanem, w którym wszystko było duże i kolorowe, wieżowce sięgały chmur, samochody miały skórzane dachy, sklepy z zabawkami były rozmiarów stadionu, a życie wyglądało, jakby toczyło się na innej planecie. Tata wypływał w długie rejsy transatlantyckie, częstotliwość jego wyjazdów nie szła…
W końcu przyszła piękna, arktyczna jesień, pełna wzorów na niebie i intensywnych zachodów i wschodów słońca. Przed przeprowadzką na północ Norwegii nigdy wcześniej nie lubiłam jesieni. To przez tęsknotę za wakacjami i ciemne, deszczowo nostalgiczne nadchodzące miesiące. Dziś jestem dorosła i mieszkam w najpiękniejszym zakątku świata, dopiero tu nauczyłam się celebrować jesień. Białe noce odeszły…
Pamiętny 2010 rok. Niewielkie państewko na środku Oceanu Atlantyckiego znane głównie z finansowego krachu sparaliżowało ruch lotniczy na całym świecie. Na twarzach prezenterów telewizyjnych próbujących wymówić nazwę lodowca, pod którym rozpętało się piekiełko, pojawiły się konsternacja, zdenerwowanie i zażenowanie. Czasem jak Islandia chce, to potrafi spowodować zamieszanie… Zamieszała też w moim życiu, bo zamiast mówić…
Kiedyś usłyszałam zdanie, że człowiek po wyjeździe za granicę zostaje prawdziwym patriotą. Jest w tym ziarenko prawdy, jednak patriotyzm to takie duże słowo. Są w ogóle jeszcze prawdziwi patrioci? Odkąd mieszkam za granicą, dbam o swoje korzenie i czuję się częścią Polski bardziej niż kiedykolwiek. Codziennie rozmawiam po polsku, odpowiadam na pytanie, skąd pochodzę, opowiadam…
Tak jak wiele innych dzieci emigrantów, wyjechałam za granicę bez podjęcia samodzielnej decyzji o tak wielkim, życiowym kroku. Znam inne dzieci emigracji i często trzymamy się razem albo przynajmniej znamy. Emigranci, którzy przyjechali już jako dorośli, patrzą na nas trochę jak na tubylców, którzy mówią po polsku, trochę z ciekawością, a niekiedy z lekką zazdrością.…
Andora od podszewki Urząd imigracyjny Andorra La Vella. Aby otrzymać pozwolenie na pobyt w Andorze, należy przedłożyć wiele różnorakich dokumentów. Muszą one być opatrzone pieczęcią apostille i przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego. Niektóre z nich są ważne tylko przez trzy miesiące (zaświadczenie o niekaralności), szkopuł w tym, że należy je zebrać ze wszystkich krajów, w których…
Pamiętam, jak babcia opowiadała mi o życiu w cieniu wielkich wydarzeń. Przeżyła wojnę, komunizm, powstanie Solidarności i upadek muru berlińskiego. Lubiłam te jej opowieści z drugiego planu. W czasach dziejowej rewolucji ludzie wciąż się kochali, brali śluby, tańczyli na odpustach i płakali na pogrzebach. Rodziły się dzieci, których rodzice mieli ambicje, marzenia i plany zmieniające…
“Yer skelf is oon upper deck” – bąknął kierowca autobusu po sprawdzeniu mojego biletu. Był to mokry marcowy wieczór, mieszkałam już wtedy kilka miesięcy w Wielkiej Brytanii i zdążyłam się przyzwyczaić do akcentu, który totalnie różnił się od tego, który znałam z amerykańskich filmów. Sama nawet nauczyłam się połykać „r” w „party” i syczeć wyrafinowanym…
„Guten Morgen Berlin. Du kannst so hässlich sein.“* – (Dzień dobry Berlinie. Potrafisz być taki brzydki.). Zimą, gdy idę ulicami Berlina, słowa tej piosenki brzmią w mojej głowie. Rozkopane ulice, niekończące się budowy, szare budynki, spóźniająca się kolejka miejska. Wracając z naszych podroży po Azji lub Afryce, gdzie jest kolorowo, głośno i gwarno, przeżywam szok…